Sorunumu anneme açacağımda kararlıydım.Annem mutfağa gecmis yemek hazırlıyordu.Yüzünde mutlu bir tebessüm vardı.Birbirimize birşey söyleyecek gibi bakınıyorduk.Annemle aynı anda:
-Sana birşey söyleyeceğim dedik.
Çok güldük..Annem şöyle dedi:
-İlk ben söyleyeyim sonra sen söyle dedi...
Söylediği an gülme krizine girdim..Tabii bunca şeyin arasında...
-Ben hamileyim!
Annemin hamile oldugunu duymak beni şaşırttı.Bende ;
-Sıra bende....Bende şey diyecektim şeyy..
Annem telaşla yüzüme bakıyordu..B ir sorunmu var gibisinden..
-Anne ben bugün bir haber duydum,Amytville'ye yeni birileri taşınmış bana yardım etmelisin ve o masum insanları oradan çıkartmalıyız.
Annemde umursamaz bir ifadeyle;
-Kızım sırası değil hem bizene başkalarından biz kurtulduk bitti artık.dedi
O anda çok üzüldüm..Ve anneme çok kırıldım.Başkaları olsa bile onlarında bir ailesi vardı ve onlarında annelerini veya babalarını kaybetmesini istemiyordum..Bana yardım edecek kimse yoktu....