Annem eve geldiğinde gayet üzgün ve çaresiz görünüyordu.Onu ne kadar teselli etsemde hala üzgündü..Ağlıyordu..Babamın resimlerine bakıp ağlıyordu.Sadece ağlıyordu.Yemek yemiyordu zaten yemekte yapmıyordu.Çok üzülüyordum o benim annemdi ve onu cok seviyordum..Bende onun kadar üzülüyordum.O salak evimizin kapısı calındı aşağıya indim kapıyı açtıgımda karşımda karşı komşumuzu gördüm çok yorgun görünüyordu ve bana tebessüm ile bakarak birşeyler anlatmaya çalışıyordu.Hemen içeri aldık onu ve anlatmaya başladı çok hızlı konustugu için pek birşey anlamıyorduk ve onu yavaş konuşması hakkında uyardık....Sonrasında olaylar...